همانطور که در مقالات قبلی درباره سرطان روده گفتیم، اینبار قصد داریم تا با یکی از انواع آن یعنی بدخیمی کولون آشنا شویم. با ما در ادامه همراه باشید:
بدخیمی کولون:
بدخیمی کولون در اغلب اوقات، به‌صورت توده‌هایی از سلول‌های مرحله قبل از سرطانی(پولیپ‌ها)، در پوشش داخلی کولون آغاز می‌شود.
پولیپ‌ها می‌توانند به‌صورت اشکال قارچی، ساده و مسطح و یا گوشه‌دار در دیواره کولون پدیدار شوند.
بیرون آوردن و جراحی پولیپ‌ها قبل از آنکه سرطانی شوند، می‌تواند از این بدخیمی پیشگیری نماید.
جهش های ژنی موروثی از دیگر عواملی است که خطر ابتلاء به بدخیمی را افزایش می‌دهند.
این جهش های ژنی موروثی که ریسک ابتلاء به بدخیمی کولون را افزایش می‌دهند، می‌توانند از اعضا خانواده به یکدیگر انتقال یابند.
اما این ژن‌های به ارث رسیده، تنها در ارتباط با درصد کمی از سرطان‌های کولون می‌باشند.
موتاسیون‌های ژنی به ارث رسیده(موروثی)، لزوماً باعث ایجاد بدخیمی نمی‌گردند، اما می‌توانند احتمال خطر ابتلاء به بدخیمی را در فرد افزایش دهد.
بیشترین اشکال شایع سندرم‌های بدخیمی کولون موروثی(به ارث یافته) عبارتند از:
۱.پولیپ‌های غده‌ای فامیلی(خانوادگی):
اختلال نادری است که موجب می‌شود هزاران پولیپ در پوشش داخلی کولون و مقعد(رکتوم)، رشد و توسعه یابند.
درافرادی که FAP آنها درمان نشده است، شانس ابتلاء به این بدخیمی گسترش یافته قبل از سن ۴۰ سالگی، بیشتر است.
۲.بدخیمی کولورکتال نان پولایپوسیس ارثی:
که سندرم LYNCH نامیده می‌شود، احتمال خطر ابتلاء به این بدخیمی و سایر سرطان‌ها را افزایش می‌دهد.
شانس ابتلاء افراد HNPCC به بدخیمی قبل از سن ۵۰ سالگی بیشتر است.
FAP، HNPCC و سایر سندرم‌های بدخیمی کولون موروثی که نادرتر هستند، از طریق ژنتیک می‌توانند شناسایی شده و تشخیص داده شوند.
اگر نگران سابقه خانوادگی بدخیمی کولون در خود هستید، با پزشک خود در این مورد که آیا سابقه خانوادگی شما اشاره‌ای به احتمال خطر بروز این عوارض و موقعیت‌ها دارد یا خیر صحبت نمایید.
برای مطالعه بخش قبلی این مقاله اینجا کلیک کنید.
