کلینیک امید تهران: تمام اجزاي بدن حاوی آب است. بدن افراد باید به اندازة کافی حاوی آب و مایعات باشد و کمبود مایعات در بدن باعث تغییر در احساس فرد می‌‌‌شود. تعادل مایعات به این معنی است که مایعات بدن باید به دقت تنظیم شده و در جای مناسب باشد. تورم ناشی از مایعات زیادی در بدن است (اگر دچار این علامت هستید به بخش مربوط به تورم مراجعه کنید). کم‌آبی به معنی کمبود مایعات در جایی که به آن نیاز است می‌‌‌باشد.
دنبال چه باشید.
• خشکی دهان و تشنگی
• سرگیجه، احساس ضعف، یبوست (به بخش مربوط به یبوست مراجعه کنید.)
• اشکال در بلع غذاهای خشک
• خشکی یا چسبندگی دهان که صحبت کردن را مشکل می‌‌‌کند.
• پوست خشک و پوستی که هنگام کشیدن آن مدتی بالا می‌‌‌ماند.
• زبان خشک، متورم یا ترک خورده.
• تب (بخش مربوط به طب را ببینید.)
• کاهش ادرار یا عدم وجود ادرار.
• چشمان فرو رفته.

مراقبین چه کارهایی می‌‌‌توانند بکند:
• هر ساعت یا بیش‌تر مایعات خنک به بیمار بدهید.
• اگر بیمار می‌‌‌تواند غذا بخورد به وی مقادیر کم غذا بدهید.
• از غذاهای آبکی، سوپ و پورۀ میوه به‌عنوان میان وعده استفاده کنید.
• مراقب تغییر رنگ ادرار و عدم توانایی بیمار در ادرار کردن باشید.
• از نظر بروز گیجی بیمار را مراقبت کنید در صورت بروز سرگیجه و یا خطر سقوط هنگام بلند شدن کنار بیمار باشید.
در موارد زیر با پزشک تماس بگیرید.
• وجود استفراغ، اسهال و یا تب بیش‌تر از 24 ساعت.
• ادرار بسیار تیره یا بسیار کم‌حجم و یا ادرار نکردن 12 ساعت یا بیش‌تر.
• احساس سرگیجه و یا احساس زمین خوردن قریب‌‌‌الوقوع بعد از ایستادن
بروز گیجی و منگی

کلینیک امید تهران: بیماری که هنگام ایستادن تعادل کافی ندارد و دچار گیجی و ضعف می‌‌‌باشد در خطر زمین خوردن است. شخصی که دچار این مشکل است ممکن هنگام تلاش برای بلند شدن از بستر زمین بخورد.
همچنین بیمار ممکن است هنگام رفتن به دستشویی، حمام کردن یا تلاش برای قدم زدن دچار زمین خوردگی شود.
مراقبین چه کارهایی می‌‌‌توانند انجام دهند.
• هنگامی‌که بیمار می‌‌‌خواهد از بستر بلند شود ابتدا وی را به مدت چند دقیقه در کنار تخت بنشانید این مسئله می‌‌‌تواند عدم تعادل و سرگیجه ناشی از تغییر وضعیت بیمار را بهبود بخشد.
• اگر بیمار تعادل کافی ندارد هنگام راه رفتن به او کمک کنید.
• اگر بیمار دچار سرگیجه است بیمار را تا بستر همراهی کنید.
• به بیمار یادآوری کنید که قبل از بلند شدن کمک بخواهد.
• در هنگام حمام کردن از کفپوش یا زیراندازهای مناسب برای جلوگیری از لیز خوردن استفاده کنید.
• همچنین می‌‌‌توانید از یک صندلی جهت نشستن بیمار حین حمام استفاده کنید.
• تلاش کنید سیم‌‌‌های وسایل برقی کف زمین نباشد. در مسیر حرکت بیمار را از اجسام، لباس‌‌‌ها و سایر چیزهایی که ممکن است باعث زمین خوردن شود پاک کنید.
• ظرف مربوط به ادرار را در دسترس قرار دهید.
• در صورت امکان کمدها را نزدیک تخت و تخت را نزدیک حمام قرار دهید.
• بیمار باید هنگام حرکت کفش یا دمپایی مناسب بپوشد. از دمپایی‌‌‌های مخصوص حمام یا کفش‌‌‌های نامناسب استفاده نکنید.
• از پزشک خود بخواهید ترتیب یک ملاقات را برای بررسی منزل از نظر احتمال زمین خوردن بیمار بدهد.
• میلة کنار تخت، کمدها، صندلی حمام و سایر وسایل می‌‌‌تواند به بعضی بیماران کمک کند.
اگر بیمار زمین بخورد:
بیمار را از نظر آسیب‌‌‌های بدنی جدی بررسی کنید. اگر بیمار هوشیار نیست، خونریزی دارد یا خون یا مایعات از دهان، گوش یا بینی وی خارج می‌‌‌شود بلافاصله با پزشک تماس بگیرید. اگر بیمار نفس
نمی‌‌‌کشد با اورژانس تماس بگیرید. اگر بیمار به شما پاسخ می‌‌‌دهد از او بخواهید هرگونه درد را توضیح دهد. سر، دست‌ها، پاها و باسن بیمار را از نظر بریدگی، کبودی و هرگونه تغییر شکل که ممکن است نشان‌دهندة شکستگی استخوان‌ها باشد. بررسی اینکه، در صورت وجود خونریزی از فشار موضعی و کیسة یخ استفاده کنید. یخ را در کیسه پلاستیکی قرار داده و دور آن حوله بپیچید اگر نمی‌‌‌توانید بیمار را حرکت دهید وی را در وضعیت راحتی قرار داده تا کمک برسد. اگر بیمار اظهار درد نمی‌‌‌کند و خونریزی ندارد وی را کمک کنید تا به بستر و یا صندلی برگردد. در صورت امکان از دو نفر برای جابه‌جایی او کمک بگیرید.
در موارد زیر با پزشک تماس بگیرید:
• بروز ضعف، بی‌‌‌حسی یا تغییر در وضعیت هوشیاری (بیمار دچار گیجی و عدم اطلاع از موقعیت خود یا حس نمی‌‌‌کند.)
• بروز ضعف یا عدم تعادل به اندازه‌‌‌ای که احتمال زمین خوردن وجود داشته باشد.
• خروج مایعات، خون یا مایع از دهان، گوش‌‌‌ها یا بینی یا بیهوشی، خونریزی.
• نگرانی از احتمال صدمه ناشی از زمین خوردن
عدم تنفس

کلینیک امید تهران: فرد مبتلا به دشواری حرکت ممکن است دچار ضعف عمومی، دشواری راه رفتن و سختی جابه‌جايی از یک محل به محل دیگر باشد. هنگامی‌که فردی به‌مدت طولانی در بستر باشد، عضلاتش دچار ضعف می‌شود. علل دیگر دشواری حرکت شامل درد مفاصل یا عضلات یا برخی عوارض جدید جلوگیری شود. کم‌فعالیتی می‌‌‌تواند موجب کاهش اشتها یا بی‌‌‌اشتهایی، یبوست، زخم‌‌‌ پوستی، اختلال تنفسی، خشکی مفاصل و تغییرات خلقی شود.
مراقبین چه کار می‌‌‌توانند بکنند؟
• هنگام بلند کردن پشت خود را صاف نگه دارید و از زانوها خم شوید. نزدیک بیمار قرار بگیرید و پاهایتان را از هم فاصله دهید تا تعادل خوبی داشته باشید.
• همیشه چرخ‌‌‌های تخت یا صندلی چرخ‌‌‌دار را قفل کنید.
• هنگام چرخاندن بیمار روی تخت همیشه او را به سمت خود بچرخانید.
• کف اتاق را خالی کنید تا هنگام کمک کردن به بیمار روی اجسام نیفتید.
• اگر بیمار بدون تعادل است اما هنوز توانایی بلند شدن دارد، مبحث افتادن را ببینید.
• اگر بیمار لازم است مدتی تنها باشد، مطمئن شوید که تلفن و شماره‌‌‌های اضطراری در دسترس وی قرار دارد.
در موارد زیر با پزشک تماس بگیرید:
• ضعیف‌‌‌تر شدن بیمار
• افتادن
• بروز سردرد، تاری دید، گزگز شدن و کرختی.
• تغییرات سطح هوشیاری مانند بروز گیجی و خواب‌آلودگی شدید.
وجود دردی که بدتر می‌‌‌شود.

کلینیک امید تهران: وقتی فردی می‌‌‌گوید دچار درد است. معمولاً بدین معنی است که در نقطة خاصی از بدن احساس ناراحتی می‌‌‌کند. اما این حالت همچنین می‌‌‌تواند به معنی احساس کلی ناراحتی باشد. فرد ممکن است به‌طور کلی احساس ناخوشایندی بکند که در نقطة خاصی از بدن متمرکز نیست. احساس درد در صورتی‌که فرد دچار اضطراب افسردگی و ناراحتی باشد تشدید می‌‌‌شود. بعضی بیماران ممکن است به سختی در مورد درد خود صحبت کنند.
این حالت می‌‌‌تواند ناشی از عادات قبلی آنها نحوه بیان احساسات درون خانواده و چگونگی صحبت در مورد درد قبل از بیماری باشد. حتی دردهای بسیار شدید به‌خوبی توسط ترکیبی از داروهای خوراکی کنترل می‌‌‌شوند. این ترکیبات معمولاً شامل مخدرها مانند مورفین و کدئین هستند. بیماران سرطانی که هیچ‌گاه مخدر مصرف نمی‌‌‌کردند ممکن است به مصرف مخدر معتاد شوند یا مسکن‌‌‌های مخدر را برای ایجاد خوشی مصرف کنند. همچنین بدن آنها بعد از مدتی نسبت به داروهای مسکن مقاوم می‌‌‌شوند.
بنابراین برای ایجاد اثر ضد درد قبلی ناچار به افزایش میزان دارو هستند. این یک علامت شایع از مقاومت به مخدرهاست. ولی در بیمار مبتلا به سرطان این نشانه‌‌‌ای از اعتیاد نیست. داروهای مسکن معمولاً وقتی قبل از شدیدترین زمان درد مصرف شوند بیش‌ترین تأثیر را دارند. در موارد درد شدید نسبت به دردهای خفیف به داروهای بیش‌تری نیاز است. بنابراین بهتر است با شروع درد مصرف داروهای مسکن نیز شروع شوند. اگر علت ایجاد درد درمان شود نیاز به مصرف داروهای مسکن نیز از بین می‌‌‌رود. میزان دارو و برنامة مصرف آن باید با توجه به نیاز بیمار توسط پزشک تنظیم شود. اگر شما مبتلا به دردهای منتشر ناشی از سرطان یا دردهای طولانی‌مدت هستید این مسئله ممکن است موجب خستگی شما شده باشد. این نوع از دردهای طولانی مدت و مزمن می‌‌‌تواند زندگی روزمرة شما را مختل کرده و شما را از انجام کارهایی که لازم است باز بدارد. حتی با مصرف سر موقع داروهای مسکن، درد معمولاً در فواصل مصرف دارو تشدید می‌‌‌شود. در این موارد می‌‌‌توانید از داروهای مسکن اضافی علاوه بر مسکن‌هاي معمول استفاده کنید. گاهی برای غلبه بر درد به بیش از دو نوع مسکن نیاز است. با مصرف به موقع داروهای مسکن و اطلاع دادن به پزشک خود دربارة میزان درد به وی در مورد کنترل درد خود کمک کنید.
دنبال چه باشید:
• آیا درد کاملاً از بین می‌‌‌رود؟ آیا درد از بین رفته و قبل از مصرف وعدة بعدی مسکن برمی‌گردد؟ اگر چنین است برنامة دارویی شما نیاز به تغییر دارد.
• اختلال در خواب یا احساس عدم انگیزه نسبت به کارهایی که قبلاً با اشتیاق انجام می‌‌‌دادید.
• احساس نگرانی دربارۀ‌‌‌ مسائلی که قبلاً موجب نگرانی شما نمی‌‌‌شد.
• بروز درد جدید یا تغییر در دردهای قبلی
• عدم توانایی در حرکت کردن و کاهش فعالیت‌‌‌های بدنی

مراقبین چه کار می‌‌‌توانند بکنند.
• علائم درد را در بیمار بررسی کنید
• دربارۀ وجود درد از بیمار سؤال کنید.
• روی محل‌‌‌های دردناک حوله‌‌‌های ولرم بگذارید (به جز نواحی که پرتوتابی شده است). اگر این کار کمک‌کننده نیست کیسة یخ را امتحان کنید. ماساژ ملایم در بهبود بعضی از انواع دردها مؤثر است.
• مراقب سرگیجه یا گیجی باشید خصوصاً بعد از مصرف داروهای مسکن جدید و یا تغییر داروهای قبلی.
• به بیمار در راه رفتن کمک کنید.
• به بیمار کمک کنید تا در کارهایی که علاقمند است شرکت کند.
• فعالیت‌‌‌ها را زمانی انجام دهید که بیمار راحت و بیدار است.
• مقدار زیادی مایعات و غذاهای فیبری به بیمار بدهید.
• اگر بیمار دچار فراموشی است به بیمار کمک کنید تا داروهای مسکنش را مصرف کند.
• به بیمار یادآوری کنید مسهل‌‌‌ها را طبق توصیة مصرف کند تا دچار یبوست نشود.
• اگر بیمار دچار درد شدید و مکرر است با پزشک در مورد مصرف داروها در زمان مشخص صحبت کنید.
• اگر درفواصل مصرف داروهای مسکن بیمار درد دارد در مورد مصرف داروهای اضافی با پزشک مشورت کنید.
• اگر بیمار نمی‌‌‌تواند دارو را به‌صورت قرص مصرف کند با پزشک در مورد مصرف انواع دیگر دارو مانند شربت، شیاف، پچ پوستی یا سایر روش‌‌‌ها صحبت کنید.
• قبل از شکستن و خورد کرن قرص‌‌‌ها برای بلع راحت‌‌‌تر با پزشک مشورت کنید مصرف بعضی از داروها به‌صورت شکسته شده می‌‌‌تواند خطرناک باشد.
• به بیمار یادآوری کنید که مصرف داروها حتی به‌صورت مکرر باعث اعتیاد نمی‌‌‌شود.
• با پزشک خود در رابطه با اینکه کدام دارو و برای کاهش درد مناسب می‌‌‌باشد و میزان مصرف آن صحبت کنید.
• برای بیمار یک لیست از داروهای مصرفی شامل مسکن‌‌‌ها تهیه کنید. این مسئله معمولاً هنگامی‌که اختلالات پزشکی غیرمنتظره بروز می‌‌‌کند مفید می‌‌‌باشد.
• دربارۀ‌‌‌ چگونگی دسترسی به پزشک سؤال کنید.
• زمانی را برای فعالیت‌‌‌های خود و برنامه‌‌‌های شخصی خود اختصاص دهید. گروه‌هاي حمایتی می‌توانند به شما کمک کنند.
• اگر از پچ‌‌‌‌هاي پوستی مسکن استفاده می‌‌‌کنید مراقب باشید تا این مناطق لمس نشود و از نحوة کندن این پچ‌‌‌‌هاي پوستی مطلع شوید.
• دارو‌هاي مسکن مخدر را از دسترس سایر افراد به‌خصوص اطفال دور نگه دارید.
در موارد زیر با پزشک تماس بگیرید.
• هرگونه درد جدید یا تشدید درد قبلی
• عدم توانایی در بلع شامل خوردن دارو‌هاي مسکن
• عدم بهبود درد یا عدم بهبود درد به مدت کافی علی‌‌‌رغم مصرف صحیح داروهای تجویزی
• اشکال در بیدار نگه‌‌‌ داشتن بیمار یا بیدار کردن وی.
• وجود یبوست، تهوع یا منگی
• هرگونه سؤال دربارة مصرف داروها
بروز یک علامت جدید (مانند عدم توانایی در راه رفتن، خوردن یا ادرار کردن)